Stoppels van wintertarwe

Ieder jaar in augustus zie je in Oldambt een groot deel van de akkerbouwgronden in rap tempo veranderen. Waar eerder wintertarwe heeft gestaan, blijven stoppels achter. De percelen die eerder goudgeel van kleur waren, veranderen weer in zwarte kleigrond.

Het fotograferen van stoppels vind ik nog wel een uitdaging. Een aantal vriendelijke boeren in de buurt maken er gelukkig geen punt van dat ik met mijn camera en statief op hun percelen sta. Ik maak er dan ook dankbaar en veelvuldig gebruik van om daar te fotograferen. In die periode ben ik veel in het veld te vinden. Ik wist van een perceel dat de wintertarwe eraf was. Dat was een mooie gelegenheid om de stoppels ervan ook eens vast te leggen.

Voordat ik de deur uitga te fotograferen, heb ik meestal een idee wat ik graag op een foto terug zou willen zien. Vooraf is duidelijk dat alleen de stoppels fotograferen niet voldoende is. Het licht in combinatie met een mooie lucht kunnen de foto net dat extra geven. Op een mooie zomeravond in augustus sta ik dus op de stoppels met mijn camera. Op het perceel hoor je de muizen struinen tussen de stoppels. Zij zijn vast op zoek naar wat achtergebleven tarwe. De zon was nog niet onder. Voordat de zon helemaal onder was schoof de bewolking ervoor langs. Op zulke momenten verschijnen dan vaak de zogeheten jacobsladders of ook wel zonneharpen. Deze zijn ook altijd mooi om vast te leggen.

Jacobsladder in Oldambt

Dan blijf je staan in de hoop dat nadat de zon onder is de kleuren in de lucht mooi gaan worden. Met een ondergaande zon en wolkenpartijen weet je dat dit zomaar kan gebeuren. Je staat daar in het veld en ziet even verderop de boer op zijn trekker aan het werk. Je wacht, kijkt en de boer ploegt voort….. Langzaam zie je de lucht veranderen, waarbij er een scala aan kleuren in de lucht verschijnt. Zo kleurrijk had ik het me vooraf niet durven voorstellen. De weidsheid van ons mooie landschap en dan zo’n lucht. In het veld sta je daar te genieten en bedenk jij je dat de boer met zo’n uitzicht vanaf de trekker toch het mooiste beroep heeft. Midden in zo’n landschap met zo’n natuurverschijnsel aan het werk mogen zijn, is toch geweldig.

Kleurrijke zonsondergang

Op zo’n moment weet je ook weer waarom je zo van Oldambt houdt. Geen jaargetijde, geen dag, geen moment op een dag is hetzelfde. Het licht en daarmee ook het landschap verandert van minuut tot minuut. Probeer elk moment maar eens vast te leggen…..

Rust roest?

Een landbouwwerktuig op een akker in het gras,
Kennelijk even niet nodig voor het groeiend gewas.
Het ligt te wachten in weer en wind,
Totdat er een klus voorbijkomt en de boer het weer vindt.
Zo zie je een vogel die af en toe op het werktuig rust,
Even boven het maaiveld kan zitten en dan zingt naar hartenlust.
Het landbouwwerktuig heeft daarmee op zo'n moment weer nut,
Al is het alleen maar voor het rondvliegend kleine grut.
Rust roest?

Waardevolle feedback

Het is fijn te weten dat er mensen zijn die mijn blog zo nu en dan lezen en de foto’s bekijken. Laatst sprak ik iemand die mijn blog ook had bezocht. Hij kon mij vertellen dat hij de foto’s en de teksten mooi vond. Uiteraard is positieve feedback altijd welkom. Zijn feedback stopte echter niet bij deze opmerking. Er kwam daar namelijk nog een “maar” achteraan. In dat geval weet je dat er iets voor verbetering vatbaar is. Dat bleek ook zo te zijn. De foto’s zijn mooi, maar – zo werd mij verteld – er stonden te weinig foto’s op mijn blog.

Heel eerlijk gezegd, ben ik blij met iedere feedback. En dit keer was het bovendien terecht. Als ik al tijd vind om te fotograferen, schiet het schrijven van een blog er dan wel vaak bij in. De waan van de dag zorgt ervoor dat je heel snel de foto’s bekijkt, even op Twitter en Facebook deelt om vervolgens met andere beslommeringen verder te kunnen gaan. Terwijl deze hobby juist ervoor zou moeten zorgen dat je even los kunt komen van alledaagse bezigheden. Veel foto’s staan nog in mappen zonder dat iemand anders die heeft kunnen zien. Eigenlijk is dat zonde. Ik heb het hier vaker vermeld dat ik voornemens ben toch meer aandacht te geven aan mijn blog, maar tot dusver zijn het vooral voornemens gebleven. Voor de trouwe bezoekers van mijn blog mijn welgemeende excuses.

Om het toch enigszins goed te maken, schrijf ik speciaal voor de trouwe bezoekers dit bericht. En bij deze gelegenheid komen er weer vier foto’s op mijn blog bij. Zo worden het er langzaamaan dus wel meer. 😉

In dit bericht laat ik foto’s zien, die ik begin september vroeg in de ochtend met de drone heb gemaakt. Die ochtend werd het landschap in Oldambt bedekt met een mooie deken van laaghangende mist. Ik heb aan de Hamer en Sikkellaan vlakbij Nieuw Beerta de drone laten opstijgen. Van hieruit heb ik onderstaande foto’s gemaakt. Vanaf de Hamer en Sikkellaan heb je een mooi uitzicht. Bij helder weer kun je de dorpen Drieborg, Nieuw Beerta en Beerta goed zien. Met de mist was het die ochtend echter anders. Vanuit de lucht waren de dorpen wel goed in het landschap te herkennen.

Het gebied tussen Nieuw Beerta en Beerta

 

Dijkdorp Drieborg op de achtergrond

Het dorp Nieuw Beerta

 

 

 

 

 

 

 

Het eerste zonlicht boven een deken van mist

Ik ben de laatste weken vaker ’s ochtends vroeg naar buiten geweest in de hoop weer laaghangende mist te kunnen fotograferen. Helaas was het tot dusver nog geen ochtend zo mooi als op deze foto’s. Maar voor de liefhebber; ik geef het niet op en blijf mijn wekker zetten, tevens in het weekend. Hopelijk volgen binnenkort nog meer zulke foto’s ….. en ook op mijn blog. 🙂