Tag archieven: vogels

Wulpen in de sneeuw

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een aantal weken geleden ben ik onderweg een drietal wulpen tegengekomen. Even buiten Finsterwolde zag ik de drietal in de sneeuw en niet ver van de weg af foerageren. Naast het feit dat je de wulpen niet meer zo vaak ziet, is het nog zeldzamer deze mooie steltlopersoort in de sneeuw te zien. Dus moest ik wel even blijven staan om foto’s van deze mooie waarneming te kunnen maken. De wulpen trokken zich niets van mijn aanwezigheid aan en gingen onverstoorbaar verder met het zoeken naar voedsel. Dit gaf mij de gelegenheid een aantal foto’s te maken. Die middag was het erg zonnig. Voor de foto’s was dit niet gunstig. Dit zorgde voor hard licht en veel schaduw. Desondanks vind ik het zonde om deze mooie waarneming niet te delen. In onderstaande laat ik daarom nog een aantal foto’s van de wulpen zien.

Wulp in de sneeuw – 1
Wulp in de sneeuw – 2
Wulp in de sneeuw – 3
Wulp in de sneeuw – 4
Wulp in de sneeuw – 5
Wulp in de sneeuw – 6
Wulp in de sneeuw – 7

Soms is het toch voldoende om op het juiste moment op de goede plek te zijn en de camera ook nog bij de hand te hebben. 😉

Vogels bij ondiep water

Geplaatst op door
2

Gisteren ben ik in een fotohut van Han Bouwmeester (HBN 10) geweest. Het is een hut op een plek met ondiep water. Op dit soort water kunnen namelijk een aantal leuke vogelsoorten afkomen. Het weer zat mee. Er was bijna geen wind en een waterig zonnetje kwam zo nu en dan tevoorschijn. Wat licht betreft was het geweldig. Of het rustige weer een rol heeft gespeeld, weet ik niet, maar ik kreeg de gelegenheid een aantal leuke vogelsoorten te fotograferen. Als je de tijd neemt en rustig afwacht, kun je het gedrag van de vogels goed volgen.

Binnen een paar uur kwamen de ijsvogel, de bonte strandloper, de wintertaling en de watersnip voor de snel. De ijsvogel was er maar even. De andere soorten bleven langer in en bij het water foerageren en rusten.

De wintertaling

De wintertaling is de kleinste eend die in Europa voorkomt. Ik vind zowel het mannetje alsook het vrouwtje erg mooi om te zien. Vooral de groene vlek aan de achterkant van de vleugel, ook de spiegel genoemd, is erg opvallend. Zo kun je de wintertalingen goed herkennen.

Wintertaling man
Wintertaling man
Wintertaling vrouw
Wintertaling man en vrouw
Wintertaling man

De ijsvogel

De ijsvogel kwam even buurten.

De ijsvogel vrouw

De bonte strandloper

De bonte strandloper is een kleine strandlopersoort. Deze bonte strandloper was gisteren de enige van zijn soort. Gelet op zijn kleuren had hij al zijn winterkleed. Helemaal alleen voelde hij zich kennelijk niet. Hij liep gemoedelijk tussen de watersnippen.

De bonte strandloper
De bonte strandloper
De bonte strandloper
De bonte strandloper
De bonte strandloper

De watersnip

De watersnip herken je aan zijn bruine gestreepte verenkleed met een lichte onderkant. Door zijn kleuren kan het zo zijn dat je in de polder er gewoon aan voorbijgaat zonder dat je de vogel is opgevallen. De watersnip is leuk om te zien. Hij kan zo rustig foerageren om vervolgens snel de andere kant op te lopen of bij het lopen maakt hij zomaar uit het niets een sprongetje.

De watersnip
De watersnip
De watersnip
De watersnip
De watersnip
De watersnip
De watersnip met een sprongetje

PS Hartelijk dank Rein!

Visarend in de Breebaartpolder

Geplaatst op door
2

De visarend doet zijn naam eer aan. Het is een vogel die alleen van vis leeft. In Nederland komen ze niet in grote aantallen voor. Bij zijn trek vanuit Scandinavië naar Afrika wil het nog wel gebeuren dat ze ook door Nederland trekken. In dat geval is de kans groot dat je een visarend in september of april ziet. Als het zo’n vogel hier goed bevalt, kan het zijn dat hij even wat langer blijft.

Op dit moment zijn er visarenden in de Breebaartpolder neergestreken. Zelf heb ik er gisteren twee stuks jagend gezien. Net als een valk kan de visarend stilstaand bidden. Hij blijft dan even boven een plek hangen om vervolgens met vooruitgestoken klauwen op een vis te duiken. In sommige filmpjes zie je dat de visarend helemaal kopje onder gaat om vervolgens met een vis moeiteloos weer uit het water te komen.

Gisteren, zaterdag 26 september 2020, heb ik het genoegen gehad om vanuit de fotohut van Han Bouwmeester (HBN10) een visarend te fotograferen. We zaten in de Breebaartpolder te fotograferen met een uitzicht op een grote kale boomstam. Het was nog in de ochtend. Een kennis van me had net de visarend gespot. Wat zou het toch geweldig zijn als hij juist op die boomstam zou gaan zitten, bedachten we ons nog. De zwarte ruiter, de watersnippen en de kieviten hadden we op dat moment al op de gevoelige plaat vastgelegd. Zo’n visarend fotograferen, zou toch geweldig zijn. Een aantal ogenblikken later gebeurde dat waar we al op hadden gehoopt…. een visarend zat daadwerkelijk op de boomstam. Dit hadden we gehoopt, maar toch niet zo snel verwacht. Enigszins overrompeld, richtten wij de lenzen richting de visarend die in de top van de boomstam zat. Wat een mooie vogel!

Visarend in de Breebaartpolder – 1
Visarend in de Breebaartpolder – 2
Visarend in de Breebaartpolder – 3
Visarend in de Breebaartpolder – 4
Visarend in de Breebaarpolder – 5
Visarend in de Breebaartpolder – 6

Een aantal minuten lang zat de visarend in de boomstam, totdat een buizerd op hem af vloog. Dat vond hij kennelijk vervelend. De visarend hield het voor gezien. Wij hadden de visarend voor de lens. Dat was geweldig! Dit maak je zo niet weer mee. De wintertalingen kwamen nog even voorbij, maar die waren op dat moment voor jouw gevoel minder magisch dan de visarend.

Het was al 16.00 uur geweest. Het werd bewolkt en daardoor veranderde het licht. Dit zag je terug op de foto’s. Vlakbij liepen de watersnippen, de kieviten en de wintertalingen te foerageren. De watersnippen zo vlakbij dat je er bijna een portret van kon maken. Naast deze vogels werd tevens de boomstam nauwlettend in de gaten gehouden. En ja hoor, daar zat de visarend er weer. Heel kort heeft hij van de boomstam gebruik gemaakt. Even om zijn verenkleed uit te schudden en de omgeving te observeren om vervolgens weer zijn weg weer te vervolgen.

Visarend in de Breebaartpolder – 7
Visarend in de Breebaartpolder – 8

De bewolking werd alsmaar dikker en er kwam meer wind opzetten. De wintertalingen en de meeste kieviten vlogen weg. De watersnippen kropen dicht bij elkaar. Het werd heel stil. Je ziet dat de tijd langzaam verder kruipt. Zal ik gaan of toch niet? Nog even wachten. Je weet het nooit. Zo is het stil en een moment later gebeurt er weer wat. Maar toen werd het bijna 18.00 uur en nog steeds was het erg stil. Ik besloot om in te gaan pakken en toch maar te gaan. Net op het moment dat ik wilde gaan, gebeurde het. De visarend ging weer op de boomstam zitten. Het weer was ruiger geworden. Met het weer werd waarschijnlijk ook de visarend steeds wilder. De vleugels gingen op en neer. Het verenkleed zag er verwaaid uit. Wat een schouwspel! De lichtomstandigheden waren niet meer gunstig om te fotograferen. Het was donker geworden en de visarend was de hele tijd in beweging. Met ingehouden adem heb ik toch maar het schouwspel gefotografeerd.

Visarend in de Breebaartpolder – 9
Visarend in de Breebaartpolder – 10
Visarend in de Breebaartpolder – 11
Visarend in de Breebaartpolder – 12
Visarend in de Breebaartpolder – 13

De visarend besloot vervolgens verderop in de Breebaartpolder te gaan jagen. Het was door de bewolking zo donker geworden dat het geen zin meer had om te fotograferen. Een mooi moment om deze geweldige dag in de Breebaartpolder af te sluiten. Eén ding weet ik nu zeker. Met de voorjaarstrek volgend jaar ben ik weer in de Breebaartpolder te vinden. Hopelijk zijn en blijven de visarenden er dan ook nog even voor een visje.