De ijsvogel is een kleurrijke verschijning in het Nederlandse landschap. De mooie blauw met oranje gekleurde vogel valt hier gelijk op. Vaak zie je in een flits een blauw vogeltje aan je voorbij gaan. Soms zijn ze zo snel dat het je in eerste instantie niet eens opvalt. Maar als ze even blijven zitten, zie je echt hoe mooi de ijsvogel tegen de achtergrond afsteekt.

Een aantal jaren achtereen ging het slechter met de populatie van de ijsvogel. Kennelijk gaat het nu iets beter, want ze worden weer meer waargenomen. Desondanks heb ik eerder niet het genoegen gehad de ijsvogel te mogen fotograferen.

Op een gegeven moment kwam ik via mijn contacten bij vogelhut “Rond de waterplas” terecht. Na contact gelegd te hebben met de eigenaar, Harmjan, mocht ik met een goede vriend een dag gebruik maken van de vogelhutten. Tjonge, wat hebben we een geweldige dag gehad. Er bleken bij de vogelhut maar liefst twee ijsvogels te zitten. Het leukste was dat we de ijsvogels van betrekkelijk dichtbij konden fotograferen. Dit hadden we nog niet eerder meegemaakt.

Een van de ijsvogels, het vrouwtje, bleef de hele tijd bij de vogelhut zitten. Het mannetje daarentegen was de meeste tijd onderweg. Soms kon het vrouwtje minutenlang rustig op een tak blijven zitten.

Het vrouwtje was bovendien erg alert. Af en toe zag je aan haar dat ze de lucht boven haar goed in de gaten had. Wanneer komt het mannetje terug?

En dan zag je een blauwe flits aan de vogelhut voorbij komen. Aan het vrouwtje te zien, was het mannetje weer terug. Soms vloog hij rakelings over haar heen.

Het is niet zonder reden dat het vrouwtje het mannetje graag terug zag komen. Zodra ze het mannetje in het vizier had, vloog ze naar hem toe. Hij was kennelijk op zoek gegaan naar iets te eten en had namelijk iets lekkers voor haar meegenomen.

Tja, als er al twee zijn dan heb je grote kans dat het er uiteindelijk meer gaan worden.

Als het mannetje onderweg was, kwam het vrouwtje weer vlakbij de vogelhut zitten. De meeste tijd bracht ze door met het poetsen van haar mooie verenkleed of met het “rekken en strekken”. Eerst de ene vleugel en dan de andere. Zo mooi als een ijsvogel ook is, het gaat kennelijk niet vanzelf.

Mocht je een keer de ijsvogel van dichtbij willen fotograferen dan kun je met Harmjan contact opnemen. Hij vindt het leuk dat mensen gebruik willen maken van zijn vogelhut. Naast de vogelhut, waar je de ijsvogels kunt zien, heeft Harmjan een vogelhut met een vijver gemaakt. Hier heb je de mogelijkheid nog meer soorten te fotograferen. Het is echt de moeite waard een bezoekje te brengen aan vogelhut “Rond de waterplas”. Meer informatie kun je vinden op Facebookpagina @vogelhutveendam of via www.tuinenzorg.nl.

Op zondag 10 april 2016 was een woonwijk in Beerta in rep en roer. Boven de wijk vlogen 3 ooievaars al klepperend rond. Ooievaars worden van poot tot snavel ongeveer 1 meter groot en hebben een spanwijdte van rond de 2 meter. Natuurlijk zorgde dat ervoor dat ik, bewapend met mijn camera, de straat op ging om dit niet alledaagse schouwspel te bewonderen en vast te leggen. Je ziet immers niet snel zulke grote vogels over de daken in een woonwijk cirkelen.

Ik had de indruk dat de ooievaars op zoek waren naar een geschikte plek om te zitten. Volgens één van de ooievaars kon een boomstam goed dienst doen om samen de tijd door te brengen. Betreffende boomstam was voor de 2e Paasdag nog een volwaardige boom, maar harde wind zorgde ervoor dat de boom van boven naar beneden doormidden was gespleten. Om te voorkomen dat (een deel van) de stam tegen de vlakte ging, heeft men uit voorzorg de takken eraf gezaagd. Wat gebleven is, is een stam. En juist deze boomstam trok de aandacht van de ooievaars.

Maar niet alleen de boomstam. Ook de sirene op een paal in de woonwijk trok de nodige aandacht van ooievaars. Die leek kennelijk verdacht veel op een ooievaarsnest. Alleen was de bovenkant iets te bol. Verder werden de schoorstenen in de buurt onderworpen aan een grondige inspectie. Dit tot grote hilariteit van de bewoners, waarbij gegrapt werd: “Zal hai ook ain potje brocht hebben?” (“Zal hij ook een baby hebben gebracht?”).

Eén van de vogels bleef toch op de boomstam zitten. Deze ooievaar had daar kennelijk z’n zinnen op gezet. Zodra één van de vrienden kwam aanvliegen, werd deze dan ook met luid geklepper begroet. Je ziet dan dat de ooievaar zijn hals en kop helemaal naar achteren buigt met zijn snavel omhoog. Dit vereist wel enige lenigheid en dat zeker op zo’n stam.

In bijgaande link zie je een filmpje van die klepperende ooievaar.

De meeste tijd zat de ooievaar rustig zichzelf uitgebreid te poetsen. Alle veertjes werden stuk voor stuk heel aandachtig en netjes gladgestreken. Hiervan heb ik foto’s weten te maken. Echter die vond ik net niet spannend genoeg om hier te laten zien. Volgende foto’s vind ik mooier. Hierop neemt de ooievaar andere houdingen aan. Deze houdingen zorgen ervoor dat je meer een indruk van de enorme vleugels van de ooievaar krijgt.

Als je toch al wordt gefotografeerd, waarom zou je dan geen bepaalde houding aannemen?

Aan het eind van de middag zijn de ooievaars helaas verder gevlogen. Hopelijk zie ik ze nog terug op een nest bij ons in de buurt. In dat geval zal dit verhaal waarschijnlijk nog een vervolg krijgen.