Warning: The magic method MchGdbcBasePublicPlugin::__wakeup() must have public visibility in /customers/6/c/b/kiekart.nl/httpd.www/wp-content/plugins/goodbye-captcha/includes/plugin/MchGdbcBasePublicPlugin.php on line 44
Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /customers/6/c/b/kiekart.nl/httpd.www/wp-content/plugins/goodbye-captcha/includes/plugin/MchGdbcBasePublicPlugin.php:44) in /customers/6/c/b/kiekart.nl/httpd.www/wp-content/plugins/all-in-one-seo-pack/app/Common/Meta/Robots.php on line 87
Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /customers/6/c/b/kiekart.nl/httpd.www/wp-content/plugins/goodbye-captcha/includes/plugin/MchGdbcBasePublicPlugin.php:44) in /customers/6/c/b/kiekart.nl/httpd.www/wp-includes/feed-rss2.php on line 8
Soms is het toch voldoende om op het juiste moment op de goede plek te zijn en de camera ook nog bij de hand te hebben.
The post Wulpen in de sneeuw first appeared on KiekArt Fotografie.]]>De buizerd zag ik in een boom die was gehuld in dikke mist. Takken voor en achter de buizerd moesten verhullen dat de vogel daar zat. Toch heb ik even de auto aan de kant gezet. Wie weet, gaat de buizerd even op een andere tak zitten en daarmee voor mij en mijn camera minder gecamoufleerd. Maar in plaats daarvan vloog de vogel op om vervolgens vlakbij mijn auto in de berm te gaan zitten. Het leek erop dat de buizerd een prooi had, maar tot kennelijk zijn verbazing en ook die van mij was er niets. De onderstaande foto’s laten volgens mij mooi zien hoe zo’n vogel enigszins verrast kan zijn. Hij wist toch zeker dat ….
Het is inderdaad goed opletten als het behoorlijk mistig is. Kennelijk kun je dan snel iets kwijtraken.
The post Buizerd in de mist, mist iets first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Die dag echter had ik wat meer geluk. In de Carel Coenraadpolder was net die week daarvoor een perceel geploegd. Aan de rand van de geploegde grond zag ik in de verte al een torenvalk zitten. Ik reed al niet snel, maar nam nog even wat meer gas terug. Heel voorzichtig naderde ik de torenvalk. Ik verwachtte dat de torenvalk wel zou wegvliegen, maar tot mijn verrassing bleef deze nu toch zitten. Dichterbij gekomen zag ik de valk zitten op een stuk klei dat door het ploegen iets boven de rest uitstak. Toen ik even de tijd had goed te kijken, zag ik iets bij de poten liggen.
Heel rustig liet ik de auto uitrollen, zodat ik beter kon zien wat de torenvalk bij zich had. Het was een mooie, vette muis. De torenvalk was bovendien geenszins van plan om de stek op te geven. Integendeel. De muis werd vanaf dat moment vakkundig ontleed. Gelet op het stuk klei had ik de indruk dat dit niet de eerste keer was dat de torenvalk op die plek een muis heeft gegeten. Resten van waarschijnlijk ook een muis doen vermoeden wat voor een tafereel daar eerder ook al heeft afgespeeld.
Wanneer het alleen met een snavel lastig wordt, kan een poot nog uitkomst bieden.
De torenvalk hield de omgeving goed in de gaten. Mijn auto en mijn aanwezigheid deden de torenvalk kennelijk niets, maar verder had ik de indruk dat de torenvalk niets aan het toeval overliet. Dit maakte misschien ook dat de torenvalk op een gegeven moment anders ging zitten. Voor mij was dat gunstiger. Zowel de torenvalk alsook de muis kon ik nu beter zien.
Na een tijdje draaide de torenvalk zich om en pakte de muis in de snavel. Met de muis in de snavel zette de torenvalk zich even af om vervolgens een halve meter verder lager te landen. Daar deed de torenvalk iets wat ik eerder nog niet had gezien en niet eens heb geweten. Tussen de brokken klei werd de muis verstopt. Het schijnt namelijk zo te zijn dat torenvalken dit vaker doen. Zij verstoppen de resten prooi om op een ander moment verder te kunnen eten.
De laatste foto laat zien dat de valk wel erg ontspannen moet zijn geweest. Nadat de prooi was verstopt, begon de valk uitgebreid de veren te poetsen.
The post Torenvalk met muis first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Binnen een paar uur kwamen de ijsvogel, de bonte strandloper, de wintertaling en de watersnip voor de snel. De ijsvogel was er maar even. De andere soorten bleven langer in en bij het water foerageren en rusten.
De wintertaling is de kleinste eend die in Europa voorkomt. Ik vind zowel het mannetje alsook het vrouwtje erg mooi om te zien. Vooral de groene vlek aan de achterkant van de vleugel, ook de spiegel genoemd, is erg opvallend. Zo kun je de wintertalingen goed herkennen.
De ijsvogel kwam even buurten.
De bonte strandloper is een kleine strandlopersoort. Deze bonte strandloper was gisteren de enige van zijn soort. Gelet op zijn kleuren had hij al zijn winterkleed. Helemaal alleen voelde hij zich kennelijk niet. Hij liep gemoedelijk tussen de watersnippen.
De watersnip herken je aan zijn bruine gestreepte verenkleed met een lichte onderkant. Door zijn kleuren kan het zo zijn dat je in de polder er gewoon aan voorbijgaat zonder dat je de vogel is opgevallen. De watersnip is leuk om te zien. Hij kan zo rustig foerageren om vervolgens snel de andere kant op te lopen of bij het lopen maakt hij zomaar uit het niets een sprongetje.
PS Hartelijk dank Rein!
The post Vogels bij ondiep water first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Op dit moment zijn er visarenden in de Breebaartpolder neergestreken. Zelf heb ik er gisteren twee stuks jagend gezien. Net als een valk kan de visarend stilstaand bidden. Hij blijft dan even boven een plek hangen om vervolgens met vooruitgestoken klauwen op een vis te duiken. In sommige filmpjes zie je dat de visarend helemaal kopje onder gaat om vervolgens met een vis moeiteloos weer uit het water te komen.
Gisteren, zaterdag 26 september 2020, heb ik het genoegen gehad om vanuit de fotohut van Han Bouwmeester (HBN10) een visarend te fotograferen. We zaten in de Breebaartpolder te fotograferen met een uitzicht op een grote kale boomstam. Het was nog in de ochtend. Een kennis van me had net de visarend gespot. Wat zou het toch geweldig zijn als hij juist op die boomstam zou gaan zitten, bedachten we ons nog. De zwarte ruiter, de watersnippen en de kieviten hadden we op dat moment al op de gevoelige plaat vastgelegd. Zo’n visarend fotograferen, zou toch geweldig zijn. Een aantal ogenblikken later gebeurde dat waar we al op hadden gehoopt…. een visarend zat daadwerkelijk op de boomstam. Dit hadden we gehoopt, maar toch niet zo snel verwacht. Enigszins overrompeld, richtten wij de lenzen richting de visarend die in de top van de boomstam zat. Wat een mooie vogel!
Een aantal minuten lang zat de visarend in de boomstam, totdat een buizerd op hem af vloog. Dat vond hij kennelijk vervelend. De visarend hield het voor gezien. Wij hadden de visarend voor de lens. Dat was geweldig! Dit maak je zo niet weer mee. De wintertalingen kwamen nog even voorbij, maar die waren op dat moment voor jouw gevoel minder magisch dan de visarend.
Het was al 16.00 uur geweest. Het werd bewolkt en daardoor veranderde het licht. Dit zag je terug op de foto’s. Vlakbij liepen de watersnippen, de kieviten en de wintertalingen te foerageren. De watersnippen zo vlakbij dat je er bijna een portret van kon maken. Naast deze vogels werd tevens de boomstam nauwlettend in de gaten gehouden. En ja hoor, daar zat de visarend er weer. Heel kort heeft hij van de boomstam gebruik gemaakt. Even om zijn verenkleed uit te schudden en de omgeving te observeren om vervolgens weer zijn weg weer te vervolgen.
De bewolking werd alsmaar dikker en er kwam meer wind opzetten. De wintertalingen en de meeste kieviten vlogen weg. De watersnippen kropen dicht bij elkaar. Het werd heel stil. Je ziet dat de tijd langzaam verder kruipt. Zal ik gaan of toch niet? Nog even wachten. Je weet het nooit. Zo is het stil en een moment later gebeurt er weer wat. Maar toen werd het bijna 18.00 uur en nog steeds was het erg stil. Ik besloot om in te gaan pakken en toch maar te gaan. Net op het moment dat ik wilde gaan, gebeurde het. De visarend ging weer op de boomstam zitten. Het weer was ruiger geworden. Met het weer werd waarschijnlijk ook de visarend steeds wilder. De vleugels gingen op en neer. Het verenkleed zag er verwaaid uit. Wat een schouwspel! De lichtomstandigheden waren niet meer gunstig om te fotograferen. Het was donker geworden en de visarend was de hele tijd in beweging. Met ingehouden adem heb ik toch maar het schouwspel gefotografeerd.
De visarend besloot vervolgens verderop in de Breebaartpolder te gaan jagen. Het was door de bewolking zo donker geworden dat het geen zin meer had om te fotograferen. Een mooi moment om deze geweldige dag in de Breebaartpolder af te sluiten. Eén ding weet ik nu zeker. Met de voorjaarstrek volgend jaar ben ik weer in de Breebaartpolder te vinden. Hopelijk zijn en blijven de visarenden er dan ook nog even voor een visje.
The post Visarend in de Breebaartpolder first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Een aantal weken geleden heb ik het genoegen gehad deze prachtige vogel van dichtbij te mogen fotograferen. Op het moment dat ik daarmee bezig was, werd ik blij verrast met een aantal nog erg kleine pullen. Het was halverwege juli en ik had niet meer verwacht zulke kleine pullen aan te treffen. Dus dit maakte de dag nog leuker. Echter gebleken is dat de kluut, wat de pullen betreft, niets aan het toeval overlaat. Elk andere vogelsoort werd zonder pardon weggejaagd. Het liefst zo ver mogelijk bij de pullen vandaan. Ook onderling was de rivaliteit erg groot. Gelet op de agressieve houding op dat moment tegenover andere soorten, was er weinig de gelegenheid om naast de kluut ook andere vogelsoorten vast te leggen. Daarentegen leverden de pullen en de onderlinge rivaliteit nog leuke beelden op. Een aantal foto’s wil ik hierbij delen.
In onderstaande laat ik een aantal foto’s van een volwassen kluut zien.
Onderling was er de nodige rivaliteit. Dat ze niet altijd even vriendelijk naar elkaar zijn, blijkt wel uit de volgende foto’s. Opgevallen is dat zij eerst in tweetal strak naast elkaar heen en weer lopen. Als je het tafereel zo ziet, dan heb je de indruk dat dit een bepaalde discipline heeft. Na een aantal keren heen en weer te zijn gelopen, lopen de gemoederen hoog op waarbij zij over elkaar heen buitelen. Vervolgens is het even rustig. Maar na een tijdje begint het ritueel weer van begin af aan.
Voor de pullen zijn de kluten zondermeer hele goede en bezorgde ouders. Naast het gegeven dat geen ander in de buurt van de pullen wordt gedoogd, zijn zij ook heel zorgzaam naar de pullen toe. Zo nu en dan worden de pullen onder de vleugels genomen. Dit dus letterlijk en niet spreekwoordelijk.
Net als bij de meeste andere diersoorten zijn de jongen van de kluut het meest aandoenlijk. Ze zijn erg schattig, maar in tegenstelling tot vele andere soorten dieren ook zelfstandig. Af en toe mogen ze bij een ouder onder de vleugel, maar daar houdt het ook op. Voor voedsel zorgen de pullen zelf. Je ziet ze dan ook samen met de ouders in het ondiep water foerageren. Van de pullen heb ik die dag een tamelijk groot aantal foto’s gemaakt. Voor mijn blog heb ik helaas een keuze moeten maken. Op onderstaande foto’s is overigens goed te zien dat de poten van de pullen in verhouding dik en groot zijn. Ik vermoed dat de kleine pullen de eerste tijd waarschijnlijk erg snel groeien, aangezien ze zo erg kwetsbaar zijn voor predatoren.
The post De kluut first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Een aantal jaren achtereen ging het slechter met de populatie van de ijsvogel. Kennelijk gaat het nu iets beter, want ze worden weer meer waargenomen. Desondanks heb ik eerder niet het genoegen gehad de ijsvogel te mogen fotograferen.
Op een gegeven moment kwam ik via mijn contacten bij vogelhut “Rond de waterplas” terecht. Na contact gelegd te hebben met de eigenaar, Harmjan, mocht ik met een goede vriend een dag gebruik maken van de vogelhutten. Tjonge, wat hebben we een geweldige dag gehad. Er bleken bij de vogelhut maar liefst twee ijsvogels te zitten. Het leukste was dat we de ijsvogels van betrekkelijk dichtbij konden fotograferen. Dit hadden we nog niet eerder meegemaakt.
Een van de ijsvogels, het vrouwtje, bleef de hele tijd bij de vogelhut zitten. Het mannetje daarentegen was de meeste tijd onderweg. Soms kon het vrouwtje minutenlang rustig op een tak blijven zitten.
Het vrouwtje was bovendien erg alert. Af en toe zag je aan haar dat ze de lucht boven haar goed in de gaten had. Wanneer komt het mannetje terug?
En dan zag je een blauwe flits aan de vogelhut voorbij komen. Aan het vrouwtje te zien, was het mannetje weer terug. Soms vloog hij rakelings over haar heen.
Het is niet zonder reden dat het vrouwtje het mannetje graag terug zag komen. Zodra ze het mannetje in het vizier had, vloog ze naar hem toe. Hij was kennelijk op zoek gegaan naar iets te eten en had namelijk iets lekkers voor haar meegenomen.
Tja, als er al twee zijn dan heb je grote kans dat het er uiteindelijk meer gaan worden.
Als het mannetje onderweg was, kwam het vrouwtje weer vlakbij de vogelhut zitten. De meeste tijd bracht ze door met het poetsen van haar mooie verenkleed of met het “rekken en strekken”. Eerst de ene vleugel en dan de andere. Zo mooi als een ijsvogel ook is, het gaat kennelijk niet vanzelf.
Mocht je een keer de ijsvogel van dichtbij willen fotograferen dan kun je met Harmjan contact opnemen. Hij vindt het leuk dat mensen gebruik willen maken van zijn vogelhut. Naast de vogelhut, waar je de ijsvogels kunt zien, heeft Harmjan een vogelhut met een vijver gemaakt. Hier heb je de mogelijkheid nog meer soorten te fotograferen. Het is echt de moeite waard een bezoekje te brengen aan vogelhut “Rond de waterplas”. Meer informatie kun je vinden op Facebookpagina @vogelhutveendam of via www.tuinenzorg.nl.
The post IJsvogels first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Ik had de indruk dat de ooievaars op zoek waren naar een geschikte plek om te zitten. Volgens één van de ooievaars kon een boomstam goed dienst doen om samen de tijd door te brengen. Betreffende boomstam was voor de 2e Paasdag nog een volwaardige boom, maar harde wind zorgde ervoor dat de boom van boven naar beneden doormidden was gespleten. Om te voorkomen dat (een deel van) de stam tegen de vlakte ging, heeft men uit voorzorg de takken eraf gezaagd. Wat gebleven is, is een stam. En juist deze boomstam trok de aandacht van de ooievaars.
Maar niet alleen de boomstam. Ook de sirene op een paal in de woonwijk trok de nodige aandacht van ooievaars. Die leek kennelijk verdacht veel op een ooievaarsnest. Alleen was de bovenkant iets te bol. Verder werden de schoorstenen in de buurt onderworpen aan een grondige inspectie. Dit tot grote hilariteit van de bewoners, waarbij gegrapt werd: “Zal hai ook ain potje brocht hebben?” (“Zal hij ook een baby hebben gebracht?”).
Eén van de vogels bleef toch op de boomstam zitten. Deze ooievaar had daar kennelijk z’n zinnen op gezet. Zodra één van de vrienden kwam aanvliegen, werd deze dan ook met luid geklepper begroet. Je ziet dan dat de ooievaar zijn hals en kop helemaal naar achteren buigt met zijn snavel omhoog. Dit vereist wel enige lenigheid en dat zeker op zo’n stam.
In bijgaande link zie je een filmpje van die klepperende ooievaar.
De meeste tijd zat de ooievaar rustig zichzelf uitgebreid te poetsen. Alle veertjes werden stuk voor stuk heel aandachtig en netjes gladgestreken. Hiervan heb ik foto’s weten te maken. Echter die vond ik net niet spannend genoeg om hier te laten zien. Volgende foto’s vind ik mooier. Hierop neemt de ooievaar andere houdingen aan. Deze houdingen zorgen ervoor dat je meer een indruk van de enorme vleugels van de ooievaar krijgt.
Als je toch al wordt gefotografeerd, waarom zou je dan geen bepaalde houding aannemen?
Aan het eind van de middag zijn de ooievaars helaas verder gevlogen. Hopelijk zie ik ze nog terug op een nest bij ons in de buurt. In dat geval zal dit verhaal waarschijnlijk nog een vervolg krijgen.
The post Ooievaars in een woonwijk first appeared on KiekArt Fotografie.]]>Vanmiddag heb ik even in de tuin van mijn moeder gestaan. Ondanks het feit dat ik duidelijk zichtbaar voor de vogels in de tuin stond, was het voor mij mogelijk deze foto’s te maken.
Ik heb me voorgenomen binnenkort mijn schuilhut in de tuin te zetten. Ik ben dan vlakbij huis, krijg verse koffie en wie weet wat ik dan nog meer voor mijn lens krijg. ?
The post Vogels in de tuin first appeared on KiekArt Fotografie.]]>In een van zijn mooie schuilhutten biedt Han Bouwmeester aan geïnteresseerden een miniworkshop aan. Het fijne van zo’n workshop is, dat je niet eerst hoeft te zoeken naar vogels om het geleerde in de praktijk te brengen. De vogels zijn aan de schuilhut gewend en vliegen zo nu en dan aan de lens voorbij. En dat Han Bouwmeester goed is in zijn vak, bleek wel tijdens de workshop. Hij wist echt ontzettend veel over de vogels, het gedrag en het fotograferen ervan. De rode draad in zijn verhaal was wel het respect voor de natuur en de dieren die erin leven. Juist dat kon ik echt waarderen.
Bij de workshop krijg je trouwens de theorie nog in boekwerk aangeboden. Hierin schrijft Han Bouwmeester onder andere het volgende: “Een kennis van mij heeft als lijfspreuk ‘als een foto niet scherp is, noem je het gewoon kunst’“. Ik hoop toch dat ik de theorie in de praktijk weet toe te passen. Om al mijn foto’s uiteindelijk toch maar ‘kunst’ te gaan noemen…. het lijkt misschien interessant…. tja.
Hieronder volgt een impressie wat we tijdens de workshop hebben gezien en gefotografeerd.
Met dank aan Han en Leo voor deze leerzame en supergezellige dag.
The post Workshop vogelfotografie first appeared on KiekArt Fotografie.]]>