Na ruim twee jaar begon het eindelijk op 7 februari 2021 weer een keer te sneeuwen. Oorzaak hiervan was storm Darcy die naast veel wind ook voor een wit landschap zorgde. Door de dikke wind is veel sneeuw verwaaid. Op de wegen en op het land zag je daardoor op de ene plek haast geen sneeuw en verder op een mooi wit tapijt verschijnen. Bovendien zag je dat de wind voor mooie structuren in de sneeuw heeft gezorgd. Juist die zijn leuk om te fotograferen.
Aangezien we hier in Oldambt niet vaak winterse taferelen hebben, heb ik het er vandaag maar van genomen en ben ik met de camera op pad gegaan. Een ritje door de polder leverde toch nog leuke winterse plaatjes op. Hoewel het zonnetje zich nog liet zien, was het wat temperaturen betreft weer eens afzien. Bij de foto’s hieronder geef ik verder geen tekst en uitleg. Ik denk dat een aantal lezers van dit bericht het een en ander wel zullen herkennen. 🙂
Kwelder bij de Carel CoenraadpolderWinter in Carel CoenraadpolderSporen in de sneeuw Carel CoenraadpolderWinters landschap in tegenlichtWinters en weids landschap Rollen in de sneeuw
Ieder jaar in augustus zie je in Oldambt een groot deel van de akkerbouwgronden in rap tempo veranderen. Waar eerder wintertarwe heeft gestaan, blijven stoppels achter. De percelen die eerder goudgeel van kleur waren, veranderen weer in zwarte kleigrond.
Het fotograferen van stoppels vind ik nog wel een uitdaging. Een aantal vriendelijke boeren in de buurt maken er gelukkig geen punt van dat ik met mijn camera en statief op hun percelen sta. Ik maak er dan ook dankbaar en veelvuldig gebruik van om daar te fotograferen. In die periode ben ik veel in het veld te vinden. Ik wist van een perceel dat de wintertarwe eraf was. Dat was een mooie gelegenheid om de stoppels ervan ook eens vast te leggen.
Voordat ik de deur uitga te fotograferen, heb ik meestal een idee wat ik graag op een foto terug zou willen zien. Vooraf is duidelijk dat alleen de stoppels fotograferen niet voldoende is. Het licht in combinatie met een mooie lucht kunnen de foto net dat extra geven. Op een mooie zomeravond in augustus sta ik dus op de stoppels met mijn camera. Op het perceel hoor je de muizen struinen tussen de stoppels. Zij zijn vast op zoek naar wat achtergebleven tarwe. De zon was nog niet onder. Voordat de zon helemaal onder was schoof de bewolking ervoor langs. Op zulke momenten verschijnen dan vaak de zogeheten jacobsladders of ook wel zonneharpen. Deze zijn ook altijd mooi om vast te leggen.
Jacobsladder in Oldambt
Dan blijf je staan in de hoop dat nadat de zon onder is de kleuren in de lucht mooi gaan worden. Met een ondergaande zon en wolkenpartijen weet je dat dit zomaar kan gebeuren. Je staat daar in het veld en ziet even verderop de boer op zijn trekker aan het werk. Je wacht, kijkt en de boer ploegt voort….. Langzaam zie je de lucht veranderen, waarbij er een scala aan kleuren in de lucht verschijnt. Zo kleurrijk had ik het me vooraf niet durven voorstellen. De weidsheid van ons mooie landschap en dan zo’n lucht. In het veld sta je daar te genieten en bedenk jij je dat de boer met zo’n uitzicht vanaf de trekker toch het mooiste beroep heeft. Midden in zo’n landschap met zo’n natuurverschijnsel aan het werk mogen zijn, is toch geweldig.
Kleurrijke zonsondergang
Op zo’n moment weet je ook weer waarom je zo van Oldambt houdt. Geen jaargetijde, geen dag, geen moment op een dag is hetzelfde. Het licht en daarmee ook het landschap verandert van minuut tot minuut. Probeer elk moment maar eens vast te leggen…..
Een landbouwwerktuig op een akker in het gras,
Kennelijk even niet nodig voor het groeiend gewas.
Het ligt te wachten in weer en wind,
Totdat er een klus voorbijkomt en de boer het weer vindt.
Zo zie je een vogel die af en toe op het werktuig rust,
Even boven het maaiveld kan zitten en dan zingt naar hartenlust.
Het landbouwwerktuig heeft daarmee op zo'n moment weer nut,
Al is het alleen maar voor het rondvliegend kleine grut.
